PYTANIA DO REFLEKSJI SYNODALNEJ
I. TOWARZYSZE PODRÓŻY
Pytania do refleksji synodalnej:W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy na tej samej drodze, ramię w ramię.
- W waszym Kościele lokalnym, kim są ci, którzy „podążają razem”?
- Kiedy mówimy „nasz Kościół”, kto do niego należy?
- Kto nas prosi, abyśmy szli razem?
- Kim są towarzysze podróży, także poza granicami kościelnymi?
- Jakie osoby lub grupy są pozostawione na marginesie, wyraźnie lub faktycznie?
II. SŁUCHANIE
Słuchanie jest pierwszym krokiem, ale wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń.
- Komu nasz Kościół partykularny jest „winien posłuchania”?
- W jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza młodzi i kobiety?
- W jaki sposób włączamy wkład konsekrowanych mężczyzn i kobiet?
- Jaką przestrzeń ma głos mniejszości, odrzuconych i wykluczonych?
- Czy potrafimy zidentyfikować uprzedzenia i stereotypy, które utrudniają nam słuchanie?
- W jaki sposób wsłuchujemy się w społeczny i kulturowy kontekst, w którym żyjemy?
III. ZABIERANIE GŁOSU
Pytania do refleksji synodalnej:Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość.
- W jaki sposób promujemy wolny i autentyczny styl komunikacji wewnątrz wspólnoty i jej organów, bez dwulicowości i oportunizmu?
- A w odniesieniu do społeczeństwa, do którego należymy?
- Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne?
- Jak układają się relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)?
- Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?
IV. CELEBROWANIE
Pytania do refleksji synodalnej:„Podążanie razem” jest możliwe tylko wtedy, gdy opiera się na wspólnotowym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii.
- W jaki sposób modlitwa i celebracja liturgiczna skutecznie inspirują i prowadzą nasze „podążanie razem”?
- W jaki sposób inspirują najważniejsze decyzje?
- W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii i pełnienie funkcji uświęcania?
- Jaką przestrzeń przeznacza się na wykonywanie posługi lektora i akolity?
V. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W MISJI
Pytania do refleksji synodalnej:
Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie.
- Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każdy ochrzczony jest powołany do bycia czynnym uczestnikiem misji?
- W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa (zaangażowanie społeczne i polityczne, w badania naukowe i nauczanie, promowanie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka i troska o wspólny dom, itp.)
- Jak pomaga im żyć tymi zaangażowanymi w logice misyjnej?
- W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i kto w nich uczestniczy?
- W jaki sposób są włączane i dostosowywane różne tradycje dotyczące stylu synodalnego, stanowiące dziedzictwo wielu Kościołów, zwłaszcza wschodnich, w perspektywie skutecznego świadectwa chrześcijańskiego?
VI. PROWADZENIE DIALOGU W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE
Pytania do refleksji synodalnej:Dialog jest drogą wytrwałości, która obejmuje także milczenie i cierpienie, lecz jest zdolny do zbieranie doświadczeń ludzi i narodów.
- Jakie są miejsca i sposoby dialogu w obrąbie naszego Kościoła partykularnego?
- W jaki sposób są rozwiązywane różnice poglądów, konflikty i trudności?
- W jaki sposób krzewimy współpracę z diecezjami sąsiednimi, z i pomiędzy wspólnotami zakonnymi obecnymi na tym terenie, z i pomiędzy stowarzyszeniami i ruchami świeckich, itd.?
- Jakie rozwijamy doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania z wyznawcami innych religii i niewierzącymi?
- W jaki sposób Kościół prowadzi dialog i uczy się od innych instytucji społeczeństwa: świata polityki, ekonomii, kultury, społeczeństwa obywatelskiego, ubogich itd.?
VII. DIALOG Z INNYMI WYZNANIAMI CHRZEŚCIJAŃSKIMI
Pytania do refleksji synodalnej:
Dialog między chrześcijanami różnych wyznań, zjednoczonymi przez jeden chrzest, zajmuje szczególne miejsce w drodze synodalnej.
- Jakie relacje utrzymujemy z naszymi braćmi i siostrami innych wyznań chrześcijańskich?
- Jakich obszarów one dotyczą?
- Jakie owoce wynieśliśmy z tego „podążania razem”?
- Jakie są trudności?
VIII. WŁADZA I UCZESTNICTWO
Pytania do refleksji synodalnej:
Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym.
- W jaki sposób są określane cele, do których należy dążyć, droga do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć?
- Jak sprawowana jest władza w naszym Kościele partykularnym?
- Jakie są praktyki pracy zespołowej i współodpowiedzialności?
- Jak promuje się posługi świeckich i podejmowanie odpowiedzialności przez wiernych? Jak funkcjonują organy synodalne na poziomie Kościoła partykularnego?
- Czy są one doświadczeniem owocnym?
IX. ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE
Pytania do refleksji synodalnej:
W stylu synodalnym decyzje podejmowane są na drodze rozeznania, na podstawie konsensusu wypływającego ze wspólnego posłuszeństwa Duchowi Świętemu.
- Za pomocą jakich procedur i jakich metod wspólnie rozeznajemy i podejmujemy decyzje?
- Jak je można ulepszyć?
- Jak krzewimy udział w podejmowaniu decyzji w łonie wspólnot zorganizowanych hierarchicznie?
- Jak łączymy fazę konsultacyjną z decyzyjną, proces dokonywania decyzji z momentem podejmowania decyzji?
- W jaki sposób i za pomocą jakich instrumentów promujemy przejrzystość i możliwość rozliczenia?
X. FORMOWANIE SIĘ DO SYNODALNOŚCI
Pytania do refleksji synodalnej:
Duchowość podążania razem jest powołaniem do stawania się zasadą wychowawczą dla formacji osoby ludzkiej i chrześcijanina, rodzin i wspólnot.
- Jak kształtujemy osoby, zwłaszcza te, które pełnią odpowiedzialne funkcje we wspólnocie chrześcijańskiej, aby były bardziej zdolne do „podążania razem”, słuchania siebie nawzajem i angażowania się w dialog?
- Jaką formację oferujemy w zakresie rozeznawania i sprawowania władzy?
- Jakie narzędzia pomagają nam odczytywać dynamikę kultury, w której jesteśmy zanurzeni i jej wpływ na nasz styl Kościoła?